Αρθρογράφος: Θανάσης Τσιριγώτης
Η συγκυρία που περνάμε εκτός από όλα τα κουσούρια που κουβαλάει έχει και ένα καλό. Γιατί «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Πρόκειται για θεμελιώδη νόμο της ενότητας και πάλης των αντιθέτων.
Βοηθάει να ξεκαθαριστεί η ήρα (ζιζάνιο) από το στάρι και να παρουσιαστούν τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως φαίνονται. Αίφνης η «πρώτη φορά… κλπ» εφαρμόζει στις ράγες των προηγούμενων το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο, ενώ ο νέος αρχηγός της παλιάς Δεξιάς, Κυρ. Μητσοτάκης -χωρίς να ντρέπεται καθόλου- παρουσίασε στη Βουλή το αποκρουστικό πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή απολύσεις, ανεργία, προνόμια για τους ξένους και.... τους λίγους.
Ο Δαρβίνος, στο πολύκροτο έργο του «Η καταγωγή των ειδών» (1859), υποστηρίζει το πέρασμα από ατελέστερες σε πιο σύνθετες μορφές ζωής με τη θεωρία της φυσικής επιλογής ή, αλλιώς, στη φύση ο αδύναμος πεθαίνει.
Ο νεοφιλελευθερισμός, όπως εφαρμόστηκε κυρίως από τη σχολή του Σικάγου, υποστηρίζει έναν κοινωνικό δαρβινισμό μεταφέροντας στα συστήματα οργάνωσης των ανθρώπων τη «φυσική επιλογή», δηλαδή τον θάνατο των αδυνάτων. Αλλά οι κοινωνίες των ανθρώπων υπάρχουν σαν τέτοιες γιατί εξελίχθηκαν, γιατί έφτιαξαν νοσοκομεία, ιατρεία, φάρμακα, συντάξεις κλπ.
Γιατί οι άνθρωποι πέρασαν από το ζωικό στο ανθρώπινο βασίλειο. Μόνο που ο νεοφιλελευθερισμός θέλει να γυρίσει πίσω τη ρόδα του χρόνου.
Αλλά οι «γυαλοκαθαριστήρες» ανέδειξαν και ένα ακόμα ζήτημα στη συγκυρία. Οι άνθρωποι εκ του Περισσού μετρούν και ξαναμετρούν το μπόι τους, αλλάζουν πανωφόρια, ντύνονται επιτροπές, ΠΑΜΕ, μπλόκα, σωματεία, ό,τι μπορείς να φανταστείς εκτός από να εφαρμόσουν μια μαζική, ενωτική, ταξική γραμμή.
Διότι το να λειτουργείς ως σεχταριστική ομάδα δεν είναι θέμα ποσότητας και όγκου, αλλά ζήτημα πολιτικής γραμμής και ιδεολογίας.
Αφήσαμε επίτηδες τελευταίο το ζήτημα των οβιδιακών μεταμορφώσεων της για «πρώτη φορά … κλπ» και της συγκυβέρνησης. Δε θ’ αναλωθούμε ποιος ανέλυσε σε βάθος τον πολιτικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και γιατί «δεν πέσαμε από τα σύννεφα» τον μαύρο Ιούλιο 2015. Σε κάθε περίπτωση όμως ο κόσμος της εργασίας και της ανεργίας νιώθει στη ζωή του τι σημαίνει απάτη και αυταπάτη. Εκείνο που λείπει για όλα τα παραπάνω είναι ο πολιτικός μετασχηματισμός του βιώματος σε θεωρία, η εξαγωγή συμπερασμάτων και τελικά η πολιτική στράτευση.
Διότι αλλιώτικα θα πέφτουμε από τη Σκύλλα στη (νεοφιλελεύθερη) Χάρυβδη και τούμπαλιν και οι αγώνες θα θυμίζουν μαγγανοπήγαδο και η νύχτα θα εναλλάσσεται με τη νύχτα.
Άλλωστε τα τελευταία σαράντα χρόνια μεταπολίτευσης ο λαός μας γνώρισε, ευτυχώς ή δυστυχώς, κάθε παραλλαγή του δικομματισμού με αποκορύφωμα τις κυβερνήσεις Ζολώτα, Τζαννετάκη.
Αν διαθέτουμε ψήγματα μνήμης και ελάχιστους κόκκους κρίσης οφείλουμε να πάμε πιο πέρα από τα προφανή, τα επιφαινόμενα, τη λογική του μικρότερου κακού, τη δύναμη του εκλογικού παραβάν, τις κατάρες και τον …κοψοχεριασμό.
Να κάνουμε το απαιτούμενο βήμα προς τις δυνάμεις της πραγματικής αριστεράς, τους μαρξιστές-λενινιστές, ακολουθώντας την επική και δραματική έκκληση του ποιητή:
«Ομπρός βοηθάτε με στήθος και με γόνα
να βγάλουμε τον ήλιο από τη λάσπη»
Πηγή: Λαϊκός Δρόμος
Πρόκειται για θεμελιώδη νόμο της ενότητας και πάλης των αντιθέτων.
Βοηθάει να ξεκαθαριστεί η ήρα (ζιζάνιο) από το στάρι και να παρουσιαστούν τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως φαίνονται. Αίφνης η «πρώτη φορά… κλπ» εφαρμόζει στις ράγες των προηγούμενων το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο, ενώ ο νέος αρχηγός της παλιάς Δεξιάς, Κυρ. Μητσοτάκης -χωρίς να ντρέπεται καθόλου- παρουσίασε στη Βουλή το αποκρουστικό πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή απολύσεις, ανεργία, προνόμια για τους ξένους και.... τους λίγους.
Ο Δαρβίνος, στο πολύκροτο έργο του «Η καταγωγή των ειδών» (1859), υποστηρίζει το πέρασμα από ατελέστερες σε πιο σύνθετες μορφές ζωής με τη θεωρία της φυσικής επιλογής ή, αλλιώς, στη φύση ο αδύναμος πεθαίνει.
Ο νεοφιλελευθερισμός, όπως εφαρμόστηκε κυρίως από τη σχολή του Σικάγου, υποστηρίζει έναν κοινωνικό δαρβινισμό μεταφέροντας στα συστήματα οργάνωσης των ανθρώπων τη «φυσική επιλογή», δηλαδή τον θάνατο των αδυνάτων. Αλλά οι κοινωνίες των ανθρώπων υπάρχουν σαν τέτοιες γιατί εξελίχθηκαν, γιατί έφτιαξαν νοσοκομεία, ιατρεία, φάρμακα, συντάξεις κλπ.
Γιατί οι άνθρωποι πέρασαν από το ζωικό στο ανθρώπινο βασίλειο. Μόνο που ο νεοφιλελευθερισμός θέλει να γυρίσει πίσω τη ρόδα του χρόνου.
Αλλά οι «γυαλοκαθαριστήρες» ανέδειξαν και ένα ακόμα ζήτημα στη συγκυρία. Οι άνθρωποι εκ του Περισσού μετρούν και ξαναμετρούν το μπόι τους, αλλάζουν πανωφόρια, ντύνονται επιτροπές, ΠΑΜΕ, μπλόκα, σωματεία, ό,τι μπορείς να φανταστείς εκτός από να εφαρμόσουν μια μαζική, ενωτική, ταξική γραμμή.
Διότι το να λειτουργείς ως σεχταριστική ομάδα δεν είναι θέμα ποσότητας και όγκου, αλλά ζήτημα πολιτικής γραμμής και ιδεολογίας.
Αφήσαμε επίτηδες τελευταίο το ζήτημα των οβιδιακών μεταμορφώσεων της για «πρώτη φορά … κλπ» και της συγκυβέρνησης. Δε θ’ αναλωθούμε ποιος ανέλυσε σε βάθος τον πολιτικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και γιατί «δεν πέσαμε από τα σύννεφα» τον μαύρο Ιούλιο 2015. Σε κάθε περίπτωση όμως ο κόσμος της εργασίας και της ανεργίας νιώθει στη ζωή του τι σημαίνει απάτη και αυταπάτη. Εκείνο που λείπει για όλα τα παραπάνω είναι ο πολιτικός μετασχηματισμός του βιώματος σε θεωρία, η εξαγωγή συμπερασμάτων και τελικά η πολιτική στράτευση.
Διότι αλλιώτικα θα πέφτουμε από τη Σκύλλα στη (νεοφιλελεύθερη) Χάρυβδη και τούμπαλιν και οι αγώνες θα θυμίζουν μαγγανοπήγαδο και η νύχτα θα εναλλάσσεται με τη νύχτα.
Άλλωστε τα τελευταία σαράντα χρόνια μεταπολίτευσης ο λαός μας γνώρισε, ευτυχώς ή δυστυχώς, κάθε παραλλαγή του δικομματισμού με αποκορύφωμα τις κυβερνήσεις Ζολώτα, Τζαννετάκη.
Αν διαθέτουμε ψήγματα μνήμης και ελάχιστους κόκκους κρίσης οφείλουμε να πάμε πιο πέρα από τα προφανή, τα επιφαινόμενα, τη λογική του μικρότερου κακού, τη δύναμη του εκλογικού παραβάν, τις κατάρες και τον …κοψοχεριασμό.
Να κάνουμε το απαιτούμενο βήμα προς τις δυνάμεις της πραγματικής αριστεράς, τους μαρξιστές-λενινιστές, ακολουθώντας την επική και δραματική έκκληση του ποιητή:
«Ομπρός βοηθάτε με στήθος και με γόνα
να βγάλουμε τον ήλιο από τη λάσπη»
Πηγή: Λαϊκός Δρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου