Βρήκα και μελέτησα το σχέδιο Νόμου για την αξιολόγηση των Δημοσίων Υπαλλήλων. Επιμέρους σχόλια θα είχα να κάνω πολλά, αλλά αυτό που με κάνει να σας γράψω είναι το άστοχον και δυστυχώς το άτολμον του νομοσχεδίου.
Αγαπητέ κύριε, το νομοσχέδιο αυτό απευθύνεται σε μια μία φαντασιακή Δημόσια Διοίκηση που ήδη έχει.... στελέχη ικανά και ώριμα να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους και τους ζητά να επιλέξουν, με τα κριτήρια του νομοσχεδίου, την επόμενη γενιά προϊσταμένων. Και φυσικά, το νομοσχέδιο προνοεί ώστε η επόμενη γενιά είναι η καθ’ εικόνα και ομοίωση των τρεχούσης.
Αν αυτό θέλετε, αγαπητέ κ. Υπουργέ, απλά ζείτε σε άλλη χώρα. Ή απλά δεν κάνετε για τη θέση που τοποθετηθήκατε. Γιατί η Ελλάδα κυβερνάται ακόμη από το σύστημα του ΠαΣοΚ, το οποίο ΔΕΝ είναι κάποιο θεωρητικό κατασκεύασμα, αλλά σύγκειται από τους περίπου 3.000 διευθυντές του στενού Δημόσιου Τομέα. Και το νομοσχέδιό ζητά από αυτό το πέλαγος διαφθοράς να αξιολογήσει και να επιλέξει τους διαδόχους του! Εξυπακούεται ότι οι πρώτοι επιλεγόμενοι θα είναι περίπου οι ήδη υπηρετούντες και αυτοί θα φροντίσουν για τη σωστή “ωρίμανση”, κοινώς σάπισμα, των επομένων.
Θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι το νομοσχέδιο συντάχθηκε από κάποιους παρατρεχάμενους, πάσχοντες από οξεία έλλειψη φαντασίας στην καλύτερη των περιπτώσεων. Η κακή περίπτωση συνίσταται στο να είναι οι παρατρεχάμενοι παλαιοί ΠασόΚοι νυν Συριζαίοι, περίπτωση εξαιρετικά συνηθισμένη στα Υπουργικά Γραφεία ακόμα και τώρα.
Η μόνη πρόταση που έχω να σας κάνω, είναι να τολμήσετε να βαδίσετε στο δρόμο των Εκπαιδευτικών: να επιβάλλετε δηλαδή τη δια ψήφου όλων των υπαλλήλων μιας Διεύθυνσης επιλογή του προϊσταμένου. Δεν είναι ο πιό εύκολος δρόμος, ούτε είναι απαλλαγμένος σφαλμάτων. Αλλά επιτέλους βάζει τον κάθε Δημόσιο Υπάλληλο προ των ευθυνών του. Και ξέρουμε όλοι ότι μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…
Συγχωρήστε με αν γίνομαι έντονος κύριε Υπουργέ, αλλά έχω κουραστεί. Είμαι πάνω από 30 χρόνια Δημόσιος Υπάλληλος και κάθε μέρα, κάθε καινούρια μέρα, ελπίζω ότι θα μπορέσει να ολοκληρωθεί μια δουλειά από εκείνες που μου αναλογούν για την οποία να μπορώ να πω “είναι καλά καμωμένη”. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις , πολύ παλιά, που το πλησίασα. Αλλά ο κύριος όγκος της δουλειάς με αφήνει με μια γεύση πικρή. Πράγματα πολύ απλά, δράσεις προφανείς για κάθε στοιχειώδες μυαλό, γίνονται βορά στο βωμό το συμφέροντος, είτε αυτό είναι χρηματισμός είτε απλή ευθυνοφοβία. Και εννοώ ότι γίνονται ΤΩΡΑ, μέσα στην κρίση. Δε μιλάω για το φαύλο παρελθόν.
Κύρις Υπουργέ, τους 5 μήνες που πέρασαν, είχατε πλήρη την ανοχή του Ελληνικού Λαού λόγω της διαπραγμάτευσης. Αλλά μετά το 61,3 του “όχι”, η ανοχή τελειώνει. ΠΡΕΠΕΙ να κυβερνήσετε, ΠΡΕΠΕΙ να κάνετε τομές, ΠΡΕΠΕΙ να μας απαλλάξετε από τη σαπίλα, ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξετε τη Δημόσια Διοίκηση. Η χώρα δεν αλλάζει με άλλο τρόπο. Οι συστημικές αλλαγές μόνο από τη Δημόσια Διοίκηση μπορούν να αρχίσουν.
Ξέρεται, αρκετά νωρίς συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να είμαι σε άλλη δουλειά: στο Δημόσιο ήθελα να είμαι. Αλλά σε ένα Δημόσιο που υπήρχε στην καρδιά μου μόνο και που λειτουργεί ως ενδιάμεσος, ως mediator μεταξύ του δυνατού και του αδυνάτου. Αυτό το Δημόσιο ονειρεύομαι, αυτό το Δημόσιο θα ήθελα να αρχίσετε να δημιουργείτε. Πιθανότατα δε θα ζήσω για να το δώ, είναι δουλειά δεκαετιών. Αλλά έχω μάθει να διαβάζω ανάμεσα από τις γραμμές, θα νιώσω κατά που φυσάει ο άνεμος.
Αυτά τα ολίγα. Καλή μας δύναμη ολοωνών στις μέρες που έρχονται.
Αναγνώστης
Αγαπητέ κύριε, το νομοσχέδιο αυτό απευθύνεται σε μια μία φαντασιακή Δημόσια Διοίκηση που ήδη έχει.... στελέχη ικανά και ώριμα να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους και τους ζητά να επιλέξουν, με τα κριτήρια του νομοσχεδίου, την επόμενη γενιά προϊσταμένων. Και φυσικά, το νομοσχέδιο προνοεί ώστε η επόμενη γενιά είναι η καθ’ εικόνα και ομοίωση των τρεχούσης.
Αν αυτό θέλετε, αγαπητέ κ. Υπουργέ, απλά ζείτε σε άλλη χώρα. Ή απλά δεν κάνετε για τη θέση που τοποθετηθήκατε. Γιατί η Ελλάδα κυβερνάται ακόμη από το σύστημα του ΠαΣοΚ, το οποίο ΔΕΝ είναι κάποιο θεωρητικό κατασκεύασμα, αλλά σύγκειται από τους περίπου 3.000 διευθυντές του στενού Δημόσιου Τομέα. Και το νομοσχέδιό ζητά από αυτό το πέλαγος διαφθοράς να αξιολογήσει και να επιλέξει τους διαδόχους του! Εξυπακούεται ότι οι πρώτοι επιλεγόμενοι θα είναι περίπου οι ήδη υπηρετούντες και αυτοί θα φροντίσουν για τη σωστή “ωρίμανση”, κοινώς σάπισμα, των επομένων.
Θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι το νομοσχέδιο συντάχθηκε από κάποιους παρατρεχάμενους, πάσχοντες από οξεία έλλειψη φαντασίας στην καλύτερη των περιπτώσεων. Η κακή περίπτωση συνίσταται στο να είναι οι παρατρεχάμενοι παλαιοί ΠασόΚοι νυν Συριζαίοι, περίπτωση εξαιρετικά συνηθισμένη στα Υπουργικά Γραφεία ακόμα και τώρα.
Η μόνη πρόταση που έχω να σας κάνω, είναι να τολμήσετε να βαδίσετε στο δρόμο των Εκπαιδευτικών: να επιβάλλετε δηλαδή τη δια ψήφου όλων των υπαλλήλων μιας Διεύθυνσης επιλογή του προϊσταμένου. Δεν είναι ο πιό εύκολος δρόμος, ούτε είναι απαλλαγμένος σφαλμάτων. Αλλά επιτέλους βάζει τον κάθε Δημόσιο Υπάλληλο προ των ευθυνών του. Και ξέρουμε όλοι ότι μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…
Συγχωρήστε με αν γίνομαι έντονος κύριε Υπουργέ, αλλά έχω κουραστεί. Είμαι πάνω από 30 χρόνια Δημόσιος Υπάλληλος και κάθε μέρα, κάθε καινούρια μέρα, ελπίζω ότι θα μπορέσει να ολοκληρωθεί μια δουλειά από εκείνες που μου αναλογούν για την οποία να μπορώ να πω “είναι καλά καμωμένη”. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις , πολύ παλιά, που το πλησίασα. Αλλά ο κύριος όγκος της δουλειάς με αφήνει με μια γεύση πικρή. Πράγματα πολύ απλά, δράσεις προφανείς για κάθε στοιχειώδες μυαλό, γίνονται βορά στο βωμό το συμφέροντος, είτε αυτό είναι χρηματισμός είτε απλή ευθυνοφοβία. Και εννοώ ότι γίνονται ΤΩΡΑ, μέσα στην κρίση. Δε μιλάω για το φαύλο παρελθόν.
Κύρις Υπουργέ, τους 5 μήνες που πέρασαν, είχατε πλήρη την ανοχή του Ελληνικού Λαού λόγω της διαπραγμάτευσης. Αλλά μετά το 61,3 του “όχι”, η ανοχή τελειώνει. ΠΡΕΠΕΙ να κυβερνήσετε, ΠΡΕΠΕΙ να κάνετε τομές, ΠΡΕΠΕΙ να μας απαλλάξετε από τη σαπίλα, ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξετε τη Δημόσια Διοίκηση. Η χώρα δεν αλλάζει με άλλο τρόπο. Οι συστημικές αλλαγές μόνο από τη Δημόσια Διοίκηση μπορούν να αρχίσουν.
Ξέρεται, αρκετά νωρίς συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να είμαι σε άλλη δουλειά: στο Δημόσιο ήθελα να είμαι. Αλλά σε ένα Δημόσιο που υπήρχε στην καρδιά μου μόνο και που λειτουργεί ως ενδιάμεσος, ως mediator μεταξύ του δυνατού και του αδυνάτου. Αυτό το Δημόσιο ονειρεύομαι, αυτό το Δημόσιο θα ήθελα να αρχίσετε να δημιουργείτε. Πιθανότατα δε θα ζήσω για να το δώ, είναι δουλειά δεκαετιών. Αλλά έχω μάθει να διαβάζω ανάμεσα από τις γραμμές, θα νιώσω κατά που φυσάει ο άνεμος.
Αυτά τα ολίγα. Καλή μας δύναμη ολοωνών στις μέρες που έρχονται.
Αναγνώστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου