Η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι παρελθόν!

Η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι παρελθόν! 

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, ή η κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ ή η αντιμνημονιακή κυβέρνηση έχει ήδη πέσει.  
Φρόντισε ο ίδιος ο Τσίπρας να την μετατρέψει σε παρένθεση, με την υπογραφή του στο νέο φρικιαστικό πρόγραμμα λιτότητας, που θα στείλει τους εργαζόμενους και την....

ελληνική κοινωνία κυριολεκτικά στην κόλαση.

Αυτές τις μέρες εξελίχθηκε ένα πραξικόπημα.

Μια ταξική προδοσία.

Το πραξικόπημα το έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όταν αμέσως μετά το θρίαμβο του ΟΧΙ με ποσοστό 61,3%, κινήθηκε τρομοκρατημένη, με σαφή στόχο να το ακυρώσει.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κάλεσε σύσκεψη πολιτικών αρχηγών, έδωσε χέρι βοήθειας για τη νεκρανάσταση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αναβάθμισε το Ποτάμι και συσκέφθηκαν όλοι μαζί για να αποφανθούν ποιο ήταν το πραγματικό μήνυμα του ΟΧΙ! Μετά από 9 ώρες συνεδρίασης οι οπαδοί του ΝΑΙ, απεφάνθησαν ότι το ΟΧΙ σημαίνει παραμονή στην ευρωζώνη πάση θυσία!

Και ξεκίνησε ο τελικός κατήφορος.

Η ψήφιση από τη Βουλή μια μικρής παραλλαγής (προς το χειρότερο) της πρότασης Γιούνκερ με πλειοψηφία 251 βουλευτών το πρωί της 11/7, είναι η δεύτερη πράξη του δράματος.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε στις 11/7 ξανά τη διαπραγμάτευση (;) έχοντας ξεχάσει ήδη το δημοψήφισμα, έχοντας μια και μόνο κόκκινη γραμμή: την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ πάση θυσία.

Η νέα αυτή «κόκκινη γραμμή» σφραγίζει την ταύτιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με το αστικό πολιτικό σύστημα δηλαδή με το ΠΑΣΟΚ τη ΝΔ και το Ποτάμι.

Η απαρίθμηση των απίστευτων μέτρων δεν είναι αντικείμενο αυτού του σημειώματος.

Περιμένουμε με ενδιαφέρον και απέραντο θυμό τις δικαιολογίες που θα ακούσουμε για όλα αυτά και… για τη μεγάλη ντροπή του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχτεί, να προτείνει και να επιχειρήσει να περάσει από τη Βουλή την ανάκληση των νόμων που ψηφίστηκαν από το Φλεβάρη και μετά!

Τα φληναφήματα περί αναδιάρθρωσης του χρέους και οι ελπίδες περί επενδύσεων έχουν ξαναειπωθεί.

Γνωστή και η επιχειρηματολογία περί σωτηρίας της χώρας, είναι ακριβώς η ίδια που επαναλάμβαναν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Η επίκληση της ανάγκης θυσιών (πάντα από την πλευρά της εργατικής τάξης, ποτέ από την πλευρά των καπιταλιστών) για να αποκτηθεί η χαμένη εθνική κυριαρχία είναι τουλάχιστον εξοργιστική.

Η συνταγή και η εντολή της ΕΕ είναι απλή.

Η απαίτηση του ελληνικού κεφαλαίου επίσης.

Δεν εφαρμόστηκε σωστά το προηγούμενο πρόγραμμα και τώρα θα εφαρμοστεί σωστά.

Δηλαδή, ότι κατάφερε ο ελληνικός λαός να σταματήσει με τους αγώνες του την προηγούμενη πενταετία θα εφαρμοστεί τώρα!

Και το ερώτημα προς το ΣΥΡΙΖΑ είναι αμείλικτο: θα συνέβαινε κάτι χειρότερο –και τι ακριβώς- αν έφευγε η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην περίπτωση που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε σεβαστεί και δεν είχε ξεπουλήσει το ΟΧΙ στα μνημόνια;

Τα ξεπουλήματα αυτού του μεγέθους έχουν και ανάλογο τίμημα.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι χρήσιμη ακόμη για την αστική τάξη γιατί είναι η μόνη που μπορεί σήμερα να κάνει τη «βρώμικη δουλειά», να περάσει όλα τα μέτρα, να αδρανοποιήσει και να απογοητεύσει τον κόσμο.

Μετά, δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης.

Δεν θα υπάρχει πλέον κανένας λόγος να μην μετατραπεί σε κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» η πλειοψηφία των 251.

Ο ίδιος ο Α. Τσίπρας μπορεί να μετατραπεί σε «Παπαδήμο» αν περάσει τις εξετάσεις και αποδείξει ότι μπορεί και δεν έχει κανένα ενδοιασμό να καταστρέψει ότι έχει απομείνει από δικαιώματα και ελευθερίες.

Η πορεία αυτή δεν πρέπει να επιτραπεί. Το μνημόνιο δεν πρέπει να περάσει. Τοζήτημα της δεδηλωμένης δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο στον αγώνα για να ανατραπεί η νέα φάση της καπιταλιστικής επίθεσης.

Κρίσιμος παράγοντας για το σήμερα και το αύριο είναι η Αριστερή Πλατφόρμα και οι επιλογές της.

Θα επιλέξει να δηλώσει απλώς τη διαφωνία της και να «θυσιαστεί» για να μην κατηγορηθεί ότι ρίχνει την κυβέρνηση της αριστεράς;

Είναι ένας απόλυτα ασφαλής δρόμος για βυθιστεί στην αναξιοπιστία μαζί με το σύνολο της κυβέρνησης, και να διαγραφεί αμέσως μετά αφού γίνει ακίνδυνη.

Θα πέσει στην παγίδα ότι τώρα είναι η ώρα να πάρει το κόμμα και γι αυτό δεν πρέπει να διαχωριστεί, μια επιλογή που θα την οδηγήσει σε δαιδάλους χαμένων-και αδιάφορων για το κίνημα-εσωκομματικών μαχών;

Θα σηκώσει το γάντι της καταψήφισης του μνημονίου και μαζί και της κυβέρνησης;

Θα συμβάλει σε συνεργασία με τις άλλες δυνάμεις του ΟΧΙ στη δημιουργία ενός κινηματικού μετώπου ανατροπής και άμεσης εξόδου από την ΕΕ και τα μνημόνια, για να ανοίξει ο δρόμος ώστε να ζήσει ο κόσμος της δουλειάς με αξιοπρέπεια, να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, για να πάρει πίσω όλα όσα του έκλεψαν, να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων;

Αυτός είναι ο μόνος δρόμος διάσωσης, όχι γενικά της τιμής της αριστεράς, αλλά του άμεσου μέλλοντος των εργατικών κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.

Οι ευθύνες είναι ιστορικές. Και οι επιλογές που θα γίνουν τις επόμενες ώρες θα είναι ανεξίτηλες.

Ζέττα Μελαμπιανάκη

Μέλος Ε.Ε. ΑΔΕΔΥ

Γράφτηκε από  Ζέττα Μελαμπιανάκη