Το δημόσιο σχολείο αντιμετωπίζει χρόνια προβλήματα και κινδυνεύει με κατάρρευση ως συνέπεια των μνημονιακών πολιτικών της τελευταίας πενταετίας. Από τη νέα κυβέρνηση προωθούνται νομοσχέδια και τροπολογίες που δεν αντιμετωπίζουν τα εκρηκτικά προβλήματα. Η λιτή διατύπωση «ό,τι έχει να κάνει με οικονομικά δεν μπορεί να ικανοποιηθεί» απέναντι στο σύνολο των αιτημάτων της εκπαιδευτικής κοινότητας σημαίνει ότι το δημόσιο σχολείο θα.... συνεχίσει να εκπέμπει SOS.
Η προεκλογική δέσμευση «η αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση και την έρευνα δεν μπορεί παρά να αποτελεί αναγκαιότητα ακόμα και σε περιόδους οικονομικής ένδειας» παραπέμπεται στις καλένδες ή «σε βάθος χρόνου». Οι αρνήσεις για ικανοποίηση των αιτημάτων αύξησης των κονδυλίων για τη δημόσια εκπαίδευση, για μείωση των μαθητών ανά τμήμα, για μείωση του ωραρίου, για μαζικούς διορισμούς, ώστε να καλυφθούν οι εκρηκτικές ανάγκες των σχολείων, για επαναλειτουργία των σχολείων που καταργήθηκαν επιβεβαιώνουν ότι και την επόμενη χρονιά οι συνθήκες εκπαίδευσης των παιδιών θα επιδεινωθούν.
Ταυτόχρονα η γενικότερη πολιτική εντείνει τα φαινόμενα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, με αποτέλεσμα να διευρύνονται και οι εκπαιδευτικές ανισότητες. Οι προεκλογικές διακηρύξεις ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποσκοπεί στο «να διασφαλίσει το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση σε ένα ποιοτικά αναβαθμισμένο, δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα» βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση με την εκπαιδευτική πολιτική της συγκυβέρνησης. Από έρευνα της UNICEF προκύπτει ότι το 2014 περίπου 550.000 παιδιά βρίσκονται κάτω από τα όρια της απόλυτης φτώχειας και ανέχειας. Σε αυτές τις συνθήκες παρουσιάζεται αύξηση της σχολικής διαρροής και της σχολικής αποτυχίας, τροφοδοτώντας το φαινόμενο της απομόρφωσης και του αναλφαβητισμού. Περίπου 30.000 παιδιά ηλικίας 15-16 ετών εγκατέλειψαν το σχολείο για να εργαστούν το 2013, σύμφωνα με στοιχεία του Συνήγορου του Πολίτη.
Στις στρατιές των φτωχών παιδιών πρέπει να προστεθούν και οι ιδιαίτερες κατηγορίες του μαθητικού πληθυσμού: τα παιδιά των μεταναστών, των Ρομά και άλλων μειονοτήτων που ξεπερνούν τις 160.000. Φανερή είναι η αδυναμία του σχολείου να αγκαλιάσει τους «άλλους». Χωρίς ψευδαισθήσεις είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε η διεκδίκηση των αιτημάτων της εκπαιδευτικής κοινότητας για ένα δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά που διαμορφώνει ελεύθερους και κριτικά σκεπτόμενους ανθρώπους. Αίτημα που συνδέεται άρρηκτα με τον αγώνα για μια ανθρωποκεντρική κοινωνία που ικανοποιεί τις ανάγκες και διασφαλίζει τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου.
ΕΘΝΟΣΗ προεκλογική δέσμευση «η αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση και την έρευνα δεν μπορεί παρά να αποτελεί αναγκαιότητα ακόμα και σε περιόδους οικονομικής ένδειας» παραπέμπεται στις καλένδες ή «σε βάθος χρόνου». Οι αρνήσεις για ικανοποίηση των αιτημάτων αύξησης των κονδυλίων για τη δημόσια εκπαίδευση, για μείωση των μαθητών ανά τμήμα, για μείωση του ωραρίου, για μαζικούς διορισμούς, ώστε να καλυφθούν οι εκρηκτικές ανάγκες των σχολείων, για επαναλειτουργία των σχολείων που καταργήθηκαν επιβεβαιώνουν ότι και την επόμενη χρονιά οι συνθήκες εκπαίδευσης των παιδιών θα επιδεινωθούν.
Ταυτόχρονα η γενικότερη πολιτική εντείνει τα φαινόμενα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, με αποτέλεσμα να διευρύνονται και οι εκπαιδευτικές ανισότητες. Οι προεκλογικές διακηρύξεις ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποσκοπεί στο «να διασφαλίσει το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση σε ένα ποιοτικά αναβαθμισμένο, δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα» βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση με την εκπαιδευτική πολιτική της συγκυβέρνησης. Από έρευνα της UNICEF προκύπτει ότι το 2014 περίπου 550.000 παιδιά βρίσκονται κάτω από τα όρια της απόλυτης φτώχειας και ανέχειας. Σε αυτές τις συνθήκες παρουσιάζεται αύξηση της σχολικής διαρροής και της σχολικής αποτυχίας, τροφοδοτώντας το φαινόμενο της απομόρφωσης και του αναλφαβητισμού. Περίπου 30.000 παιδιά ηλικίας 15-16 ετών εγκατέλειψαν το σχολείο για να εργαστούν το 2013, σύμφωνα με στοιχεία του Συνήγορου του Πολίτη.
Στις στρατιές των φτωχών παιδιών πρέπει να προστεθούν και οι ιδιαίτερες κατηγορίες του μαθητικού πληθυσμού: τα παιδιά των μεταναστών, των Ρομά και άλλων μειονοτήτων που ξεπερνούν τις 160.000. Φανερή είναι η αδυναμία του σχολείου να αγκαλιάσει τους «άλλους». Χωρίς ψευδαισθήσεις είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε η διεκδίκηση των αιτημάτων της εκπαιδευτικής κοινότητας για ένα δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά που διαμορφώνει ελεύθερους και κριτικά σκεπτόμενους ανθρώπους. Αίτημα που συνδέεται άρρηκτα με τον αγώνα για μια ανθρωποκεντρική κοινωνία που ικανοποιεί τις ανάγκες και διασφαλίζει τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου