Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

Τα πάθη των φτωχών

Γράφει ο Γιώργος Κ. Καββαδίας, Εκπαιδευτικός - ερευνητής
Oσο η φτώχεια και οι ανισότητες θεριεύουν, τόσο οι πλούσιοι αυξάνονται πολλαπλασιάζοντας ραγδαία τις περιουσίες τους. Στον πλανήτη από το 2008 μέχρι το 2014 διπλασιάστηκαν τα δισεκατομμύρια των φτωχών, ταυτόχρονα υπερδιπλασιάστηκε και ο αριθμός μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων που από 793 ανήλθαν στους 1.826. Μόλις 85 κροίσοι κατέχουν πλούτο, όσο 3,5 δισεκατομμύρια... άνθρωποι μαζί! (Λίστα περιοδικού Forbes).
Το 1% του πληθυσμού έχει συγκεντρώσει περιουσία που αντιστοιχεί στο 50% του παγκόσμιου πλούτου. Στο «κοινό σπίτι» των λαών της Ευρώπης, οι επισήμως άνεργοι ξεπερνούν τα 26 εκατομμύρια και έχουν αυξηθεί κατά 10 εκατομμύρια, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι από 196 αυξήθηκαν στους 482. Την ίδια ώρα περισσότεροι από 120 εκατ. Ευρωπαίοι ζουν σε συνθήκες παρατεταμένης φτώχειας. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ουγγαρία είναι οι χώρες όπου η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός σημείωσαν τη μεγαλύτερη αύξηση. Στο σύνολο των νότιων κρατών η αύξηση της φτώχειας, που ανήλθε κατά μέσο όρο στο 28,6%, ήταν τριπλάσια εκείνης των βόρειων κρατών για την περίοδο 2009-2013 (Μ. Δρεττάκης).

Ειδικότερα για την Ελλάδα ήταν η μεγαλύτερη, με το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας να αυξάνεται από το 28,1% σε 35,7% (3.903.800 άτομα). 6.300.000 κάτοικοι της χώρας είναι μέσα ή στα όρια της φτώχειας! Στον αντίποδα, οι 500 πλουσιότερες οικογένειες το 2013 σε σχέση με το 2012 αύξησαν τον πλούτο τους κατά 20%! Και πώς να μην τον αυξήσουν, όταν η φορολογική επιβάρυνση των χαμηλότερων στρωμάτων αυξήθηκε κατά 337%, ενώ των πλουσίων μόλις 9%! (Ινστιτούτο Μακροοικονομίας και Ανάπτυξης - ΙΜΚ). Ο όρος «ανθρωπιστική κρίση» είναι ευφημισμός, γιατί στην πραγματικότητα πρόκειται για κοινωνικό κανιβαλισμό και μαζική φτωχοκτονία. Οσοι δεν τον βλέπουν και νομοθετούν ψίχουλα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, είναι οι πολιτικοί αγύρτες ή πολιτικοί βλάκες.

Δεν είναι πια μόνο οι αναπτυσσόμενες, μα και οι «ανεπτυγμένες» χώρες που βυθίζονται στον κοινωνικό αποκλεισμό. Με πολιτικές που αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο ως μέσο, ως καύσιμη ύλη για την «ανάπτυξη». Γιατί η φτώχεια, η ανεργία, ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι σύμφυτα χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής κοινωνίας που έχει ως βάση το κέρδος και όχι τις ανάγκες των ανθρώπων. Αγώνες χρειάζονται ενάντια στις κυρίαρχες πολιτικές που αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο ως μέσο, ως καύσιμη ύλη για την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου