Τη δική του διάσταση στο θέμα του χρηματισμού πολιτικών, που κυριαρχεί τις τελευταίες μέρες στην επικαιρότητα, δίνει ο Νίκος Μπογιόπουλος μέσω του άρθρου του στο site enikos.gr.
Το σημερινό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στο site enikos.gr
Πρώτο: Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν βουλευτές που «τα πιάνουν» για να ψηφίζουν Προέδρους της Δημοκρατίας, για να ψηφίζουν νόμους, για να ρίχνουν ή για να...
ανεβάζουν κυβερνήσεις.
Δεύτερο: Ξέρουμε ότι εκείνη η διαπίστωση πως «όταν παίρνονται παρουσίες στη Βουλή, είναι πολλοί βουλευτές που δεν ξέρουν τι πρέπει να απαντήσουν: “Παρών” ή “αθώος”…» είναι μια φράση που αποδίδεται στον Ρούσβελτ. Όχι σε Έλληνα αξιωματούχο. Συνεπώς τη δράση της πολιτικής «βιομηχανίας» που λειτουργεί με όρους προσωπικής ιδιοτέλειας ή υπό την κατεύθυνση ισχυρών ταξικών συμφερόντων, που προωθεί διατάξεις και (ν)τροπολογίες εξυπηρέτησης «φίλων» και «ημετέρων», θα πρέπει να την αναζητήσουμε αλλού. Στην Αμερική ενδεχομένως. Στην Ελλάδα, όχι…
Τρίτο: Ξέρουμε ότι στην Ελλάδα της «Ζήμενς», του «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του» και του «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» παλιά υπήρξαν «Τσιριμώκοι». Παλιά υπήρξαν «αποστάτες». Παλιά υπήρξαν «Γαρουφαλιάδες». Παλιά υπήρξαν και καταγγελίες για «συνομωσία», για «προδοσία» και για«συνασπισμό οικονομικών συμφερόντων» που όπως έλεγε ο κ.Μητσοτάκης έριξαν την κυβέρνησή του το 1993. Αυτά παλιά. Τώρα ο κ.Μητσοτάκης γίνεται αποδέκτης των φιλοφρονήσεων του κ.Σαμαρά στα γενέθλια της ΝΔ και ο κ.Σαμαράς γίνεται αποδέκτης του χειροκροτήματος του κ.Μητσοτάκη.
Τέταρτο: Κάθε φορά που η πολιτική ζωή αποσπάστηκε από τον «φυσικό της δικαστή», δηλαδή την κοινωνία, όποτε μπήκε πίσω από το παραβάν της δικαστικής τηβέννου, οψέποτε κατρακύλησε να διεξάγεται με όρους δικαστικών ερευνών, από την υπόθεση «Enron» στις ΗΠΑ και τα «καθαρά χέρια» στην Ιταλία μέχρι τα Ειδικά Δικαστήρια στην Ελλάδα, αυτό τίποτα το καινοτόμο, τίποτα το«καθαρτήριο», τίποτα το φιλολαϊκό δεν προσέφερε σε ό,τι αφορά το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής. Και άρα της ζωής των ανθρώπων.
Πέμπτο: Το παιχνίδι της τεχνητής πολιτικής πόλωσης αξιοποιείται, πάντα, ως αντιπερισπασμός για να ξεστρατίζει ή να συμπιέζεται η έκφραση των πραγματικών κοινωνικών αντιθέσεων.
Έκτο: Στο παιχνίδι της τεχνητής πολιτικής πόλωσης και ειδικά όταν το κλίμα θερμαίνεται επικίνδυνα, κανείς δεν είναι αθώος του αίματος. Είτε η συμμετοχή του είναι εκούσια, είτε η συμμετοχή του είναι ακούσια. Είτε είναι πρωταγωνιστής στη τεχνική της τεχνητής έντασης είτε μετατρέπεται σε παρακολούθημά της.
Έβδομο (και σημαντικότερο): Κάθε κουβέντα στις συνθήκες που ζούμε η οποία δεν θέτει στο προσκήνιο της πολιτικής αντιπαράθεσης τα (πραγματικά) αίτια για το γεγονός ότι μόλις προχτές η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι 4 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν υπό τον ζόφο της φτώχειας, κάθε πολιτική καντρίλια που αντιλαμβάνεται και παρουσιάζει τα αντιτιθέμενα κοινωνικά συμφέροντα με όρους «μονομαχίας» και με όρους «κοκορομαχίας» μεταξύ πολιτικών ηγεσιών, αποτελεί αποπροσανατολισμό. Αποτελεί πυροτέχνημα. Αποτελεί κοροϊδία. Και αυτή την κοροϊδία στην Ελλάδα του δικομματισμού την γνωρίσαμε κοντά 40 χρόνια. Από αυτή την κοροϊδία χορτάσαμε. Νισάφι.
***
Υστερόγραφο: Ενώ οι εισαγγελείς του Αρείου Πάγου ψάχνουν αν υπάρχουν βουλευτές που χρηματίζονται, και ενώ κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ανταλλάσουν πυρά στα ΜΜΕ, στη Βουλή συζητείται νομοσχέδιο για την χρηματοδότηση των κομμάτων. Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο (στο οποίο θα επανέλθουμε) και με πρόσχημα τον έλεγχο στα οικονομικά των κομμάτων, επιτρέπεται και επίσημα πλέον η χρηματοδότηση κομμάτων και βουλευτών από επιχειρήσεις ενώ θεσπίζονται μάλιστα και… εκπτώσεις από το φορολογητέο εισόδημα του χρηματοδότη – επιχειρηματία για να χρηματοδοτεί κόμματα και βουλευτές! Και αυτό αποκαλείται «διαφάνεια» και «χτύπημα της διαπλοκής»!
Το σημερινό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στο site enikos.gr
Πρώτο: Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν βουλευτές που «τα πιάνουν» για να ψηφίζουν Προέδρους της Δημοκρατίας, για να ψηφίζουν νόμους, για να ρίχνουν ή για να...
ανεβάζουν κυβερνήσεις.
Δεύτερο: Ξέρουμε ότι εκείνη η διαπίστωση πως «όταν παίρνονται παρουσίες στη Βουλή, είναι πολλοί βουλευτές που δεν ξέρουν τι πρέπει να απαντήσουν: “Παρών” ή “αθώος”…» είναι μια φράση που αποδίδεται στον Ρούσβελτ. Όχι σε Έλληνα αξιωματούχο. Συνεπώς τη δράση της πολιτικής «βιομηχανίας» που λειτουργεί με όρους προσωπικής ιδιοτέλειας ή υπό την κατεύθυνση ισχυρών ταξικών συμφερόντων, που προωθεί διατάξεις και (ν)τροπολογίες εξυπηρέτησης «φίλων» και «ημετέρων», θα πρέπει να την αναζητήσουμε αλλού. Στην Αμερική ενδεχομένως. Στην Ελλάδα, όχι…
Τρίτο: Ξέρουμε ότι στην Ελλάδα της «Ζήμενς», του «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του» και του «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» παλιά υπήρξαν «Τσιριμώκοι». Παλιά υπήρξαν «αποστάτες». Παλιά υπήρξαν «Γαρουφαλιάδες». Παλιά υπήρξαν και καταγγελίες για «συνομωσία», για «προδοσία» και για«συνασπισμό οικονομικών συμφερόντων» που όπως έλεγε ο κ.Μητσοτάκης έριξαν την κυβέρνησή του το 1993. Αυτά παλιά. Τώρα ο κ.Μητσοτάκης γίνεται αποδέκτης των φιλοφρονήσεων του κ.Σαμαρά στα γενέθλια της ΝΔ και ο κ.Σαμαράς γίνεται αποδέκτης του χειροκροτήματος του κ.Μητσοτάκη.
Τέταρτο: Κάθε φορά που η πολιτική ζωή αποσπάστηκε από τον «φυσικό της δικαστή», δηλαδή την κοινωνία, όποτε μπήκε πίσω από το παραβάν της δικαστικής τηβέννου, οψέποτε κατρακύλησε να διεξάγεται με όρους δικαστικών ερευνών, από την υπόθεση «Enron» στις ΗΠΑ και τα «καθαρά χέρια» στην Ιταλία μέχρι τα Ειδικά Δικαστήρια στην Ελλάδα, αυτό τίποτα το καινοτόμο, τίποτα το«καθαρτήριο», τίποτα το φιλολαϊκό δεν προσέφερε σε ό,τι αφορά το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής. Και άρα της ζωής των ανθρώπων.
Πέμπτο: Το παιχνίδι της τεχνητής πολιτικής πόλωσης αξιοποιείται, πάντα, ως αντιπερισπασμός για να ξεστρατίζει ή να συμπιέζεται η έκφραση των πραγματικών κοινωνικών αντιθέσεων.
Έκτο: Στο παιχνίδι της τεχνητής πολιτικής πόλωσης και ειδικά όταν το κλίμα θερμαίνεται επικίνδυνα, κανείς δεν είναι αθώος του αίματος. Είτε η συμμετοχή του είναι εκούσια, είτε η συμμετοχή του είναι ακούσια. Είτε είναι πρωταγωνιστής στη τεχνική της τεχνητής έντασης είτε μετατρέπεται σε παρακολούθημά της.
Έβδομο (και σημαντικότερο): Κάθε κουβέντα στις συνθήκες που ζούμε η οποία δεν θέτει στο προσκήνιο της πολιτικής αντιπαράθεσης τα (πραγματικά) αίτια για το γεγονός ότι μόλις προχτές η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι 4 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν υπό τον ζόφο της φτώχειας, κάθε πολιτική καντρίλια που αντιλαμβάνεται και παρουσιάζει τα αντιτιθέμενα κοινωνικά συμφέροντα με όρους «μονομαχίας» και με όρους «κοκορομαχίας» μεταξύ πολιτικών ηγεσιών, αποτελεί αποπροσανατολισμό. Αποτελεί πυροτέχνημα. Αποτελεί κοροϊδία. Και αυτή την κοροϊδία στην Ελλάδα του δικομματισμού την γνωρίσαμε κοντά 40 χρόνια. Από αυτή την κοροϊδία χορτάσαμε. Νισάφι.
***
Υστερόγραφο: Ενώ οι εισαγγελείς του Αρείου Πάγου ψάχνουν αν υπάρχουν βουλευτές που χρηματίζονται, και ενώ κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ανταλλάσουν πυρά στα ΜΜΕ, στη Βουλή συζητείται νομοσχέδιο για την χρηματοδότηση των κομμάτων. Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο (στο οποίο θα επανέλθουμε) και με πρόσχημα τον έλεγχο στα οικονομικά των κομμάτων, επιτρέπεται και επίσημα πλέον η χρηματοδότηση κομμάτων και βουλευτών από επιχειρήσεις ενώ θεσπίζονται μάλιστα και… εκπτώσεις από το φορολογητέο εισόδημα του χρηματοδότη – επιχειρηματία για να χρηματοδοτεί κόμματα και βουλευτές! Και αυτό αποκαλείται «διαφάνεια» και «χτύπημα της διαπλοκής»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου